02 mayo 2007

Un DíA 2...

Un día caes...Un día dejas de creer...dejas de soñar.

Sigues respirando. Te despiertas cada día y vives. Vives como puedes. Lloras a ratos. Pierdes las ganas pero sigues caminando.

Saltas piedras...saltas muchas piedras, sigues respirando...

Un día el sol brilla de forma distinta, lo sientes en ti de forma diferente. Sabes que algo ha cambiado, que algo va a cambiar...y sigues caminando...sigues respirando, sigues viviendo...Pero vuelves a soñar.

Un día 2 cambió mi vida gracias a tu vida...gracias....Espero que podamos soñar juntos por mucho tiempo, por todo el tiempo. Espero que saltemos piedras juntos, que subamos montañas si hace falta....que soñemos, que vivamos y no sólo respiremos...

10 comentarios:

Sandra dijo...

Disfruta de ese estado en el que te encuentras..vívelo de intensa forma como si del último instánte se tratara.. cuando se pierde es duro, y doloroso..por lo tanto, siéntete plena...Un enorme beso.

Candelas Sanchez Hormigos dijo...

Que dure lo que tenga que durar, sin temores, juntos...

Gwynette dijo...

Dí que si ! bajad a cabañas y subid a castillos: pero J u N t O s !!!
Felicitats !! :-)

Cariños de alcachofa

Cristina García Desplat dijo...

Algunas veces, algunas personas, tienen la gran suerte de encontrarse con buenos compañeros de viaje. Disfrútalo intensamente. Me encanta la fotografía. Está quemada de pura felicidad. Besos

JuanMa dijo...

Seguro que sí. Enhorabuena.
100 años de Sol.

Anónimo dijo...

Hacía tiempo que no pasaba por aquí, y me alegro de recibir noticias positivas tuyas. Me uno a los comentarios... dure lo que dure disfrútalo y sigue soñando.

Un saludo.

txusman dijo...

buen rollito... si señor, y pierde cuidado que hareis mas que solo respirar... esperemos!!!
agur.

LlunA dijo...

Sandra, realmente me siento mejor que nunca, eso haré, disfrutar!!! Besotes

Candela, sin temores... y por el tiempo que sea que espero sea todo el que tengo...

Gwynette, ahí está...Juntos!!! Un besote grande!

Cristina, sí...caminando caminando a veces encuentras un compañero de viaje que te hace sentir feliz, gracias ;)

Juanma, muuuuuuuuuucho sol...y que no deje de brillar! besote y sonrisa grande ;)

Gusito, muuuuuuchas gracias. las cosas van cambiando!!! Muas!

Txusman, respirar es importante, sí...pero siempre hay tiempo para hacer muchas cositas...jijijij

Anónimo dijo...

mooooooooooolt, i moltes miques itambé al migdia
I les pedres les farem volar, i per damunt de les muntanyes passarem...sempre amb tu espero

Sento els meus comentaris "monyons però no tothom té la teva capacitat poètica

PETONASSOS!!!!

LlunA dijo...

Podrit....amb tu em quedo sense paraules...Mil petonets o més....tots