07 febrero 2009

Felipe

Felipe tiene 3 meses y medio. Es muy joven, tan solo tiene ganas de saltar, correr arriba y abajo por el pasillo, morder calcetines, zapatillas y en general cualquier cosa con la que tropiece en su camino.
Felipe es alegre, vivaracho. Tiene unos ojos negros llenos de vida, con mirada dulce.
Orejas y rabo hacía arriba, siempre activo, despierto.
Felipe lleva un día en casa y a cada momento se le ve más feliz, supongo que su vida ha cambiado. Ha dado un giro enorme.
Y es que tanto perros abandonados en perreras, perros en criaderos haciendose mayores y menos deseados a cada segundo, perros en cajas de cristal en tiendas de animales....sea de donde sea seguro que nosotros al adoptarlos y darles todo nuestro cariño les podemos hacer muy felices. Y nos pueden hacer muy felices a nosotros también.
Estoy muuuuy contenta!! tanto que pierdo las palabras por el camino, y sólo puedo fijarme en él. Ausente, durmiendo a mis pies sin saber que él es el protagonista de este momento!!
:)

12 comentarios:

Striper dijo...

Por experincia muy cercana ya lo sabes rte digo que lo vas a disfrutar i querer mucho, besos.

Isabel dijo...

Ohhh,yo quiero uno como ése...;-)
Es una preciosidad,amiga;cuánto vas a disfrutar con él,estoy segura,porque cuánto cariño dan los animales a cambio de tan poco...
Ya nos irás contando cómo disfruta en su nuevo hogar,¿de acuerdo? Un mimito para Felipe y un besazo para ti. :-)

thoti dijo...

.. tiene nombre de Príncipe.. :-)
.. ¡que lo disfrutes, Lluna!..
.. bss..

Jo Mateixa dijo...

Aixxxxxxxxx, quina coseta més monaaaaaaaaaaaaaaa.

Nena, es una monada i te carona de bo (bueno això ja ens ho diràs més endavant, jejejeje).

Fes-l'ho feliç i ell et farà feliç a tu, es el que tenen els animals, si se'ls tracta be ells et tracten be, jo ho veig amb els dos conillets que tinc :-)

Que el disfrutis moltissim!!!!

La sonrisa de Hiperion dijo...

Cuanto cariño dan y lo poco que piden a cambio...
Saludos!

M. J. Verdú dijo...

Vinc a deixar-te molts petonents, estimadíssima Lluna bonica

Santi dijo...

Uuuuy, pero qué cosa más bonita!! Felipe. Si Felipe fuera así de adorable a mí no me importaría que llegara a reina hasta su Leonar, “¡verdad que sí, boito, a que sí!” :) :)

Mi prima ha adoptado uno, estas navidades, de un refugio. Y yo ando dándole vueltas también, porque, ¡no sé!, me hace ilu, y creo que estaría bien, y estaríamos bien. Antes me daba miedo comprarme o tener un perro por si terminaba como esos hombres homosexuales, con camisa estampada y un yorkshire horrendo al que tratan como si fueran los hijos y amantes que jamás tuvieron :) :)
Con lo que igual me apunto a escribir o hacer cosas con perro sobre el regazo :) Me encanta la imagen tuya, escribiendo, con él dormido, sin enterarse de nada.
Aaays, me llegó el tirón de oreja :), Lluna. Pero a ti no te pasa que cuando más cosas tienes que hacer, ¡más te apetecen hacer otras cosas! Que no es que haya dejado de estudiar, ehhh, sólo que la vida hace ruido alrededor y me dice “coge”, “prueba”, “mira esta galleta”, “mira Jorge”, “vete”, “sal”, “pimienta” :) :) Mas lo que me dice para el blog, pues claro; “pero firmemente arrepentido estoy”, y, vamos, a clases que voy.

Besos principescos

zel dijo...

Uix, gats, els meus animals prefes...una moixaina pels dos, des del racó dels de la pota coixa! Jeje, però no fa mal....

Gwynette dijo...

Es una monaaaada !!!!!!! :)))))

Yo quiero con locura mi niña Odra, la más wapa de todo mi barrio, besucona, alegre y cariñosa, ays..si he llenado el teclado de babas !!! :)

Petonets Lluneta

Anónimo dijo...

que bonic que és el podrit...i que boniques les caones trampa enmig del passadis de matinada a les fosques
mmm..

Anónimo dijo...

Que bonito, ais esta para cogerlo y aplastarle contra el pecho jeje es que los animales son muy bonicos, nosotras (mi hermana y yo) tenemos una conejita jajaja no veas to el dia viendo lo que hace Un beso a los dos

Sandra dijo...

Disfrutalo Lluna!!!! un millon de besos y un enorme abrazo...!!!!
muaka!!